Auðvitað vilja náttúru­verndar­sam­tök stöðva notkun kopar­oxíðs í sjókvíaeldi. Efnið sest á botninn og er skað­legt líf­ríki.

Eins og sagt er frá í þessari frétt hefur Haf­rann­sókna­stofnun bent á að koparoxíð hefur verið notað hér við land í níu ára án leyfis­. Það hlýtur að eiga að hafa afleiðingar fyrir fyrirtækin sem brjóta af sér með svo einbeittum hætti.

Þrjár kærur hafa verið lagðar fram vegna eldis í Patreksfirði, Tálknafirði og Dýrafirði.

Skv. umfjöllun Fréttablaðsins:

„Haf­rann­sókna­stofnun er mjög harð­orð í um­sögn sinni til Skipu­lags­stofnunar og telur að notkunin ætti að krefjast um­hverfis­mats. Varan flokkist í á­hættu­flokkana H400 og H410 sem þýði að varan sé mjög eitruð lífi í vatni og sjó og með lang­varandi á­hrifum. 80 prósent af koparnum losist út í um­hverfið.

„Þó svo að kopar safnist ekki upp í líf­keðjum þá virkar hann stað­bundið sem eitur á til dæmis þörunga og ýmsa hrygg­leysingja með því að hafa nei­kvæð á­hrif á líf­eðlis­fræði­lega ferla. Kopar virkar sem á­sætu­vörn ein­mitt vegna þess að hann er eitraður þessum líf­verum,“ segir í um­sögninni.

Tvær af kærunum koma frá náttúru­verndar­sam­tökunum Laxinn lifi og ein frá ein­stak­lingi.

„Þetta efni hverfur af nótunum og sest á botninn. Þetta er efnisem eyðist aldrei og er mjög skað­legt fyrir líf­ríkið,“ segir Óttar Yngva­son, stjórnar­maður í Laxinn lifi. „Það safnast upp og eitrar botninn.“