Arkitektinn að baki stærsta sjókvíaeldisfyrirtækis heims, Atle Eide, sem er núverandi stjórnarformaður SalMar, móðurfélags Arnarlax, segir að dagar opins sjókvíaeldis séu taldir. Framtíðin liggi í landeldi, úthafssjókvíum og lokuðum kerfum nærri landi.
Eide segir að norski sjókvíaeldisiðnaðurinn hafi veðjað alltof stórum hluta af framtíð sinni og samkeppnishæfni á strandeldi í hefðbundnum sjókvíum. Hann spáir að sú tækni verði að mestu horfin fyrir 2030. „Við þurfum nýja tækni, nýja sérfræðiþekkingu, ekkert lúsarsmit, engar slysasleppingar,“ segir Eide og bendir á að kröfur samfélagsins hafi breyst. „Umhverfismál verða að vera hærra á dagskránni hjá okkur,“ segir hann.
Það eru ákveðin tímamót að fá fram svo afgerandi framtíðarsýn um þróun laxeldisisins frá þungavigtarmanni innan úr geiranum einsog Atle Eide. Þetta eru aftur á móti ekki nýjar fréttir fyrir lesendur þessarar síður. Þau sem hafa fylgst með tíðindum af laxeldismálum undanfarin ár hafa séð í hvaða átt stefnir. Þessi iðnaður var á krossgötum, en að minnsta kosti tvö ár eru frá því að ljóst varð hvert leiðin liggur. Eina spurningin var tímaramminn: Hversu langan tíma tæki fyrir yfirvofandi breytingar að ganga í gegn. Svar Eide er skýrt. Þessi iðnaður verður gjörbreyttur fyrir 2030.
Þeir stjórnmálamenn sem reyna að selja sjávarbyggðum að sjókvíaeldi sé undirstaða framtíðarstarfa eru ekki að segja fólki satt. Hætta er á því að þau sveitarfélög sem hafa skuldsett sig og ráðist í dýrar framkvæmdir í kringum hafnir sínar eða aðra innviði í þágu sjókvíaeldsins munu sitja eftir með sárt ennið.
